Ես մի կոշիկ ունեմ: Երբ հագնում եմ նա ինձ ժպտում է և այդ ժամանակ ինչ-որ տարօրինակ բան եմ զգում: Կոշիկիս մեջ ժպիտ է : Մի օր հանեցի կոշիկս, ձեռքս մցրի մեջը և հանեցի ու տեսա, որ ձեռքիս վրա ժպիտ է: Ես այնքան ժպտացի, բայց պարզվեց, որ երկրորդ կոշիկի մեջ տխուրն էր թագավորում: Ես նրան ձեռք տվեցի և դարձա տխուր: ժպիտը ինձ դարձրեց ժպտերես:
Տխուրը մնաց մենակ և որոշեց, որ պետք ժպտա, որ մենակ չմնա:
Էվելինա Հակոբյանի ուսումնական բլոգը 